Overwegingen

bij de Eucharistische Aanbidding

 

       

Overweging:

 

Met Zijn genade begeleidt de Heer ons als we door de Heilige Deur gaan en Hij ons tegemoet komt om, ondanks onze tekortkomingen en tegenspraken, altijd bij ons te blijven. Laten we niet ophouden de nood te voelen van Zijn vergeving, want als wij zwak zijn maakt Hij ons sterk en maakt het ons mogelijk met grotere vreugde ons geloof te beleven. Als Christenen hebben we de verantwoordelijkheid missionarissen van het Evangelie te zijn. Als we hoed nieuws ontvangen of als we een vreugdevolle gebeurtenis beleven, is het normaal dat we behoefte voelen om dat met anderen te delen. We voelen in ons dat we de vreugde dis ons de geschonken wordt niet voor onszelf kunnen houden: we willen ze delen. Dat zou ook het geval moeten  zijn als we de Heer ontmoeten: de vreugde van die ontmoeting, van Zijn barmhartigheid, de barmhartigheid van de Heer meedelen. Meer nog, het teken dat we Jezus echt ontmoet hebben is de vreugde die we ervaren als we Hem aan anderen meedelen. En dat is geen zieltjeswinnerij, maar een geschenk geven: ik geef jiu wat mij vreugde schenkt. In het evangelie lezen we dat dit de ervaring geweest is van de eerste leerlingen: na de eerste ontmoeting met Jezus, gaat Andreas dat onmiddellijk aan zijn broer Petrus zeggen, en hetzelfde deed ook Filippus met Natanaël. Jezus ontmoeten staat gelijk met het ontmoeten van Zijn liefde. Die liefde verandert ons en stelt ons in staat aan anderen de kracht over te brengen die Hij ons geeft. In zekere zin mogen we zeggen dat vanaf de dag van ons doopsel aan ieder van ons een nieuwe naam gegeven is, toegevoegd aan die welke vader en moeder gaven, en die naam is christofoor: allen zijn wij christoforen. Wat betekent dat? Dragers van Christus.

 

Overweging:

 

Het Woord van God richt zich in de Veertigdagentijd tot ons met een uitnodiging van de heilige Paulus: “laat u met God verzoenen2 Kor. 5, 20

Dat is niet louter een goede raad of gewoon een suggestie; het is een smeekbede in Christus’ naam: “wij smeken u in Christus’ naam: laat u met God verzoenen!” 2 Kor. 5, 20

Waarom zo een plechtige en meeslepende oproep? Omdat Christus weet hoe broos en zwak wij zijn, Hij kent de zwakheid van ons hart, Hij ziet hoe gekwetst het is door het kwaad dat wij bedreven en ondergaan hebben, Hij weet hoezeer wij vergeving nodig hebben, Hij weet hoezeer wij er nood aan hebben ons bemind te voelen om het goede te doen. Alleen zijn wij daartoe niet in staat: daarom zegt de apostel ons niet “iets te doen” maar “ons te laten verzoenen” door God, Hem toe te laten ons te vergeven, met vertrouwen, want “God is groter dan ons hart” 1 Joh. 3, 20“ God is groter dan ons hart en Hij weet alles.”

 Hij is de overwinnaar van de zonde en neemt onze miserie weg als wij ze Hem toevertrouwen. Het is aan ons, te erkennen dat wij barmhartigheid nodig hebben: dat is de eerste stap op de weg van een Christen; het gaat erom door de open deur te gaan die Christus is, waar Hij, de Verlosser, ons zelf opwacht om ons een nieuw en blij leven te geven.

Er kunnen hindernissen zijn die de deur van ons hart dicht houden. Er is de bekoring de deur af te schermen, dat wil zeggen met zijn zonde samen te leven door ze te minimaliseren, te denken niet slechter te zijn dan de anderen. Dat gebeurt als we alleen blijven met onszelf, ons opsluiten en het licht ontvluchten, terwijl alleen de genade van de Heer ons bevrijdt. Laten wij ons dan verzoenen, horen wij Jezus zeggen tot wie uitgeput en verdrukt zijn: “Kom tot Mij” Mt. 11, 28“Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlich­ting schenken.”

Blijf niet in uzelf, maar ga naar Hem. Daar zijn rust en vrede.

 

Yvette

 

 

Overweging:

Het Jubileumjaar van de Barmhartigheid is een echte kans om tot de diepte door te dringen van het mysterie van de goedheid en van de liefde van God. In deze veertigdagentijd mogen we Jezus Christus steeds meer te leren kennen en het geloof te beleven met een levensstijl die de barmhartigheid van de Vader uitdrukt. Het is een inzet die we gevraagd worden op te nemen om aan allen die we ontmoeten een concreet teken te geven van de nabijheid van God. Ons leven, onze houding, onze manier van door het leven moet een concreet teken zijn van het feit dat God dicht bij ons is. Kleine gebaren van liefde, van tederheid, van zorg die doen denken dat de Heer met ons is, ons nabij is. Zo gaat de deur van de barmhartigheid open. Maar dit vraagt iets van ons: Wat is inzet? Wat betekent zich inzetten? Als ik mij inzet, wil dat zeggen dat ik de zelfgave van de Heer navolg. En het betekent ook een houding van trouw en toewijding, van bijzondere aandacht waarmee ik die taak uitvoer. Elke dag wordt ons gevraagd inzet te investeren in de dingen die we doen: in het gebed, in het werk, in de studie, maar ook in de vrije tijd.... Zich inzetten betekent; onze goede wil en onze krachten ten dienste stellen van het leven van God-met-Ons.

En ook God heeft zich met ons ingezet. Zijn eerste inzet was de schepping van de wereld, en niettegenstaande onze aanslagen om ze te verwoesten – toe talrijk ook - zet Hij zich in om ze in heilige Paulus brengt het in herinnering waar hij schrijft dat God zelfs zijn eigen Zoon niet heeft gespaard: voor ons allen heeft Hij Hem overgeleverd.Rom. 8, 32 Omwille hiervan zal de Vader ons, samen met Jezus, alles geven wat we nodig hebben.

 

Overweging

 

‘Mozes besteeg de berg Sinaï en hij bleef daar gedurende veertig dagen en veertig nachten’. Wat heeft die heilige man daar met de Heer overlegd? Wie zal ons dit geheim openbaren? Wat zouden we graag aanwezig geweest zijn bij dat gesprek van Mozes met de Heer! Mozes sprak en de Heer gaf antwoord. Daar in de afzondering heeft hij genoten van het samenzijn met de Heer. Daar heeft hij de tien geboden ontvangen. Daar was hij vrij van alledaagse zorgen. Hij nam de tijd en ervoer hoe mild de Heer is. Hoe gelukkig is een mens die kan uitrusten op de heilige berg van God! Wanneer mensen in de stilte God kunnen beschouwen, worden ze soms tot nieuwe zingeving gebracht; en ze leven zo vol genade dat ze anderen tot verwondering en ontzag brengen. Wat zou het goed zijn als ook wij met Mozes boven op de berg daar in deze heilige periode doorbrengen om werkelijk vrij en ontvankelijk te zijn, zoals Maria, voor Gods Woord! We kunnen dan luisteren naar de stem van God die vanuit een donkere wolk tot ons spreekt; misschien zou ons dan de genade geschonken worden van de kennis van goddelijke zaken en een duidelijk zicht op ons leven. Door dit inzicht hechten we dan geen waarde meer aan wereldse zaken en gaat ons verlangen alleen nog uit naar hetgeen onze opdracht is; namelijk Gods Barmhartigheid in de wereld te brengen, omdat we zelf Gods Barmhartigheid hebben mogen ondervinden.

 

 

Overweging

 

Jezus spreekt over Zijn Pasen dat reeds nabij is vaak in profetische woorden, en gebruikt een eenvoudig en suggestief beeld, dat van de “graankorrel” die in de aarde valt en sterft om vrucht te dragen. Vgl. Joh. 12, 24

In dit beeld vinden wij een ander aspect van het kruis van Christus: dat van de vruchtbaarheid. Het kruis van Christus is vruchtbaar. Jezus’ dood is namelijk een onuitputtelijke bron van nieuw leven want het draagt de levengevende kracht van Gods liefde in zich. In deze liefde ondergedompeld door het doopsel, kunnen de Christenen “graankorrels” worden en veel vrucht dragen indien zij zoals Jezus, “hun leven verliezen” uit liefde voor God en hun broeders. Vgl. Joh. 12, 25

Daarom kunnen wij aan wie Jezus ook vandaag nog wil zien, aan wie op zoek zijn naar Gods gelaat, aan wie op jonge leeftijd catechese kreeg en het daarna niet verdiept heeft, of het geloof misschien verloren heeft, aan iedereen die Jezus nog niet persoonlijk ontmoet heeft ... aan al die mensen kunnen wij drie dingen aanbieden: het Evangelie, het kruisbeeld en het getuigenis van ons arm maar oprecht geloof. Het Evangelie: daar kunnen wij Jezus ontmoeten, Hem beluisteren, Hem kennen. Het kruisbeeld: teken van de liefde van Jezus die zich voor ons gegeven heeft. En vervolgens een geloof dat zich omzet in eenvoudige gebaren van broederliefde. Maar vooral in de coherentie tussen wat we zeggen en hoe we leven, coherentie tussen ons geloof en ons leven, tussen onze woorden en onze daden. Evangelie, kruisbeeld, getuigenis.

 

                                    Paus Franciscus maart 2015