De Zon

   De Zon als levensloop.                     

 Vroeg in de morgen komt de zon op als nieuw leven; Zij is nog niet krachtig, 

maar zij doet wel haar best met haar nog prille stralen het leven op aarde in gang te zetten. 

 Langzaam groeit de zon maar blijft steeds jong licht uitstralen.

Zij speelt kinderlijk met de blaadjes van de bomen

en spiegelt zichzelf vrolijk in het water van de zee.

De zon wordt warmer, geeft steeds meer licht

en komt op het hoogtepunt van haar bestaan.

Zij voedt de planten en bomen

en maakt het leven op aarde aangenaam.

Juist de zon maakt het leven op aarde mogelijk.

Het is net als een mens die liefde uitstraalt

naar andere mensen om zich heen.

Juist deze liefde maakt het leven op de wereld aangenaam en waardevol.

Helaas kunnen wij niet altijd de hele dag genieten van een strak blauwe lucht.

Meestal komen er wel één of meerdere wolken voorbijdrijven,

die het licht van de zon doen verbleken.

Deze wolken weerspiegelen de problemen

die een mens op zijn of haar pad tegenkomt.

De zon gaat ook weer dalen. Zij verliest kracht,

maar blijft aangenaam warm en geeft voldoende licht

om het leven op aarde voort te zetten.

Maar aan elke dag komt een einde.

De zon wordt rood en zij vecht voor haar leven.

De mensen op aarde kunnen niet verhinderen dat de zon uiteindelijk ondergaat.

Zij kunnen echter wel proberen de zon nabij te zijn

in haar laatste schijnsel en zich koesteren in haar laatste warmte.

En dan wordt het donker.

De zon geeft geen direct licht en warmte meer af.

Door het gemis van haar stralen,

moeten de mensen op aarde de warmte en liefde bij elkaar zoeken.

Maar wij weten dat de zon blijft schijnen,

ook al kunnen wij haar niet meer zien.

Wij kunnen ons de zon wel herinneren

als we kijken naar hoe de maan het licht van de zon reflecteert.

dierbare... wij zijn er van overtuigd dat jouw zon nog steeds straalt

en dat jouw stralen ons steeds zullen blijven omarmen/verwarmen.

 

                                                                Peter Wullems