Het wordt avond, het wordt morgen,
de tijd gaat onherroepelijk verder,
soms te snel voor ons gevoel, soms veel te langzaam,
maar we moeten verder zonder jou.

De nachten worden langer, 
donkere avonden staan ons te wachten,
de bladeren vallen en doen ons aan de dood denken
maar wij moeten er doorheen zonder jou. 

Jij bent voor ons ver weg, onbereikbaar,
in die nieuwe tijd die eeuwigheid heet
waarin geen morgen en geen avond meer is 
geen zomer en geen winter
geen duisternis maar alleen licht.

Maar elke dag, elke minuut, dragen we jouw naam met ons mee.
Al wat in je leefde en je dreef, gaat in ons verder.
Want meer dan ooit spreek je nu tot ons hart
en in stille uren ben je ons meer nabij dan woorden kunnen zeggen.

Jouw stem zal niet verwaaien, en jouw woorden niet worden uitgewist, 
jouw vragende, sprekende ogen worden niet vergeten.
Jij leeft voort daar waar wij, leven en verder gaan in jouw geest.

 

 

 

 

 

---

---